Онотмайым һеҙҙе, яуҙаштарым! (ветеран инәй хәтирәләре)

Һуғыш! Ошо биш хәрефтән торған был һүҙҙә мәңге уңалмаҫ яра, емерелгән яҙмыш, өҙөлгән ғүмер, йәтимлек ята. Күпме ҡатын-ҡыҙ тол, балалар етем ҡалған, әсәләр улдарын көтөп ала алмағандар...

Һуғыш тамамланыуға етмеш биш йыл ғүмер үтеп китһә лә, һеҙҙең берегеҙ ҙә иҫтән сыҡмай. Бына был Таня, Мәскәүҙән, Валя Курган өлкәһенән, был ҡурҡыу белмәҫ шәфҡәт туташы Зәйтүнә, радистка Мәрхүбә... Эй, шаян, сос ҡыҙ ине. Юҡ, юҡ... Онота буламмы һуң мин һеҙҙе... Йәп-йәш матур көйө яу яландарында ятып ҡалдығыҙ шул... Тыуған ерҙәрегеҙгә әйләнеп ҡайта алманығыҙ...

– Яҙ етеп, еңеү көнө яҡынлаша башлау менән матур, шаян көйө төштәремә инәһегеҙ... Һәр ваҡыт һеҙгә бағышлап доғалар уҡыйым... Мәсеткә барып һуғышта ятып ҡалған ҡорбандар рухына хәйер һалып, күңелемде тынысландырырға тырышҡан булам да ул, тик күңел яралары һаман да уңалмай...

Ошондай ҡәһәрле, ҡот осҡос һуғышта ятып ҡалған ҡорбандарҙы йәштәр, киләһе быуын балалары онотмаһын, гонаһ шомлоҡтары ҡотҡоһона бирелмәһен ине. Юғиһә ана, беҙгә һуғыш башлаған ҡәбәхәттәр орлоҡтарын сәсеп ҡалдырған, ул ҡара йыландар ағыуҙарын сәсеп баш ҡалҡыталар.

Йә, Хоҙай! Етмеш биш йыл ғүмер үтеп киткән, тик шул ваҡыттағы һатлыҡ, кеше үлтереүсе әҙәм аҡтыҡтары менән ғорурланырға маташалар... Яуҙа ятып ҡалған батыр яугирҙарҙың һәйкәлдәрен алып ташлауға хәтлем барып еттеләр бит! Зәһәр уйлы, ҡара эслеләр тарихты үҙҙәренсә үҙгәртергә уйлай...

Яуҙаштарым! Бына һеҙ яҡты тормош өсөн ғүмерегеҙҙе йәлләмәнегеҙ, аяманығыҙ! Һеҙҙең батырлыҡты оноторға бер кемдең дә хаҡы юҡ!

- Ана, ишетәһегеҙме!? Һеҙҙе онотмағандар! Күпме кеше, һеҙҙең батырлыҡҡа арнап йыр йырлай, балалар шиғырҙар өйрәнә! Шулай йышыраҡ төштәремә инеп тороғоҙ, йәме! Үлһәгеҙ ҙә яу ерендә, тереһегеҙ бөгөн дә!

Рәхимә Хәйбуллина.