Балҡып килеп сыҡты ҡояшым,
“Аллаға шөкөр!”- тип көн башлайым –
Булып торһон көнөм, эш, ашым.
Ниндәй зәңгәр күктәр! Үлән йәшел!
Һандуғастар һайрай ярышып…
Ҡаймаҡ кеүек һауа! Донъя гүзәл!
Сиргә, ғәйбәттәргә, көнсөллөккә
Итеп тормам инде иғтибар,
Ана ниндәй матур көнөм тыуҙы,
Эй, Хоҙайым, рәхмәт, миңә тағын
Бүләк иттең яңы бер көндө,
Шөкөр итеп тамамларға яҙһын,