Артабан да түҙергәме, әллә араларҙы өҙөргәме?

«Егетем менән ике йыл дуҫлашып йөрөнөк. Законлы никахҡа инмәй генә бергә йәшәүебеҙгә бер йыл. Быға тиклем егетем тыныс, изге күңелле кеше ине, мине юғалтыуҙан һәр ваҡыт ҡурҡты, бер ауыҙ ауыр һүҙ ҙә әйтмәне. Бергә йәшәй башлау менән егетемде алыштырып ҡуйҙылармы ни. Юҡ-барға тауыш сығара, күңелемде әллә ниндәй тупаҫ һүҙҙәр менән әйтеп ҡыйырһыта. Шулай ҙа, ҡул күтәргәне юҡ. Характерҙарыбыҙ шулай бер-береһенә яраҡлашалыр, тип уйланым тәүҙә. Әммә йыл үтһә лә, бер үҙгәреш тә юҡ. Хәлдәр көндән-көн ҡатмарлаша бара. Етмәһә, аҙналар буйы һөйләшмәҫкә лә өйрәнеп алды. Мине күрмәмешкә һалыша. Бер ваҡытта ла ғәфү ит, тип әйтә белмәй. Гел мине ташлайым, тип ҡурҡыта. Ни өсөн шулай алмашынды? Нимә булды? Бәлки ул минән ялҡҡандыр, туйғандыр? Сығып китеүемде теләйме икән әллә? Әммә, нисек кенә булыуға ҡарамаҫтан, егетемде ныҡ яратам, тормошомдо унан башҡа күҙ алдына килтерә алмайым. Һирәк-һаяҡ ҡына булһа ла, күңеле килгән ваҡыттарҙа мине яратыуын, бер ҡасан да ташламауын әйткән була. Күңелем ирей ҙә ҡуя».